(gezien door de bril van verzorger/catering met als extra taak dit weekend: mama Hooymeijer)

Dit verslag is bedoeld om iedereen een beetje te laten beleven wat zo’n weekend nou inhoud en met je doet. Eigenlijk een onmogelijk doel, want je moet het zelf hebben meegemaakt om te kunnen beseffen wat deze missie te weeg brengt. Daarbij komt nog dat elk teamlid het op zijn of haar eigen wijze heeft ervaren. Of je nu loper bent, fietser, fysio, chauffeur of verzorger iedereen beleeft het weer anders. Maar goed……. We gaan een poging wagen om jullie een indruk te geven van ons geweldige avontuur.

 

Inpakken

Donderdagavond 12 mei 2016 om 19.00 uur, was bijna iedereen present bij onze hoofdsponsor Hooymeijer in Vlaardingen om alle busjes en campers startklaar te maken. Stickers werden geplakt, stoelen voorzien van badstoffen lakens, ter bescherming van alle zweetdruppels die zouden komen. Al het eten en drinken een plekje geven, alle materiaal verdelen, routeboeken, Tom tom’s installeren, fietsendragers erop, fietsen mee enz…. Rond 21.30 uur was de klus geklaard en is iedereen zijn bedje gaan opzoeken.

Vertrek

De volgende morgen om 9.00 uur moesten we weer present zijn. We werden hartelijk ontvangen door onze hoofdsponsor met koffie en wat lekkers. Na een fotosessie en veel bemoedigende woorden, knuffels, zelfs voor iedereen persoonlijke mascotte (gerealiseerd door Bram en Adrie) en lekkere dingen die we meekregen voor onderweg, zijn we hardlopend vertrokken. Om de hoek gauw ingestapt en op weg naar Hamburg! Nog voor de Duitse grens diende de eerste calamiteit zich al aan. De versnellingsbak van camper A liet het afweten. Van 1 tot 4 deed het nog maar de 5… echt niet. Na verwoede pogingen van Richard helaas zonder resultaat, ben ik aan het bellen gegaan, met de ANWB. Helaas konden zij ons pas service bieden op zaterdag op het start terrein. Via de alarmcentrale uiteindelijk contact kunnen zoeken met een fiatgarage in Duitsland. Nou had ik een prachtige calamiteiten kaart meegekregen van Bram, netjes vertaald in het duits. Wat doe ik met een gebroken been, flauwvallen enz…. maar ja, een kapotte versnellingsbak kwam er niet in voor. Maar goed de samenwerking in camper A was direct top. Harmen was de zoekmachine, Maud sprak een goed woordje duits maar helaas, ook de garage kon geen tijd vrijmaken voor ons. Richard reed met 4 versnellingen en een bak herrie op z’n gemakkie toch door richting Hamburg. Rond 17.00 uur was de jeugdherberg in zicht. Na ons geinstalleerd te hebben, zijn we heerlijk wezen eten bij de Griek. Denk je als penningmeester even te pinnen nadat 25 man sterk lekker heeft gegeten, kun je niet pinnen. Weer improviseren. Iedereen zijn zakgeld tevoorschijn gehaald, ook dit kwam goed, we hebben niet hoeven afwassen.

 

De start

Na een nachtje waarin niet iedereen even goed had geslapen, tijd voor toeters, taart en slingers. Gerco is jarig vandaag op de dag van de start. Ook daar hebben we aandacht aan besteedt. Op naar het startterrein. Ondertussen was van het mooie weer wat we nog hadden op vrijdag niks meer te merken. Zo’n 10 graden kouder. Warmere kleding opgezocht en vol goeie moed er tegen aan! De spirit werd nog groter toen we eenmaal op het startterrein de boel hadden opgezet. Wat een organisatie, gezellige sfeer en nog veel meer. De ANWB heeft nog even naar de camper gekeken en vond het verantwoord om gehandicapt de terugtocht naar Nederland te aanvaarden. Mits we de snelweg zouden vermijden om niet te hoge toeren te draaien. Uitdaging 2…. Routes aanpassen dus! Om 13.07 uur was het zover! De eer was aan Marcel van team A om van start te gaan met als fietsers Tamara en Sylvia. Uitgezwaaid door ons allemaal, met kippenvel overal, gingen we op weg voor het eggie. Busje A op de route, busje B op weg naar het eerste wisselpunt, Camper A en B op weg naar de eerste bivak en tevens tweede wisselpunt in Lilienthal. Ondertussen waren de weergoden niet met ons, want de regen en hagel kwam met bakken naar beneden. Verrassing toen we aankwamen bij de eerste bivak. Er stond een grote circustent op het terrein. Beetje gezelligheid extra! Weer een uitdaging….. de bivak opzetten met windkracht 8. Na een half uur gaf de partytent het al op, tijd voor improvisatie! Maar het is de catering gelukt om onze strijders van team A een warme hap te verzorgen toen ze druipend aankwamen. Na een massage door de fysio’s waar nodig, gauw de tentjes in. Een klein uurtje voordat team B zou arriveren, de mensen van team A wakker gemaakt en van een broodje voorzien. De bus weer op orde gemaakt, proviand aan boord en tijd voor de wissel. Team A weer on route en team B aan de macaroni en nasi. Toen team B ging slapen, is camper A richting bivak 2 (Esterwegen) vertrokken en heeft camper B de verdere verzorging op zich genomen. Richard in camper A in t pikkedonker op zoek naar een droog plekje voor de tweede bivak.

 

 

Een droge plek vinden

Uiteindelijk op een parkeerterrein bij een supermarkt een plekje gevonden waar we de stalling van winkelwagentjes konden gebruiken als droogplek. Charles, chauffeur van camper B begeleidt door z’n vrouwtje Nicole vol gas op naar bivak twee nadat ze team B hadden uitgezwaaid. Drijfnat met een camper waar het water uitliep door alle doorweekte tentjes, kwamen ze aan bij ons op het tweede bivak. Inventieve Harmen heeft met waxinelichtjes in de tentjes geprobeerd om de boel droog te krijgen, wat redelijk lukte. Toch hebben we toen besloten om zo min mogelijk de tentjes verder te gebruiken, maar de lopers en fietsers in de campers te laten slapen, dit vanwege de kou. Dit hield in dat elk bivak alle sporttassen uit de campers moesten en alles er daarna weer (voor zover mogelijk) georganiseerd in moest. Richard en Charles hebben flink hun spierballen gebruikt. Ook hebben die twee mannen in het pikkedonker dit bivak nog twee banden gerepareerd van de fiets van Alex, die ongelukkig ten val kwam. Gelukkig ging het met Alex zelf goed.

 

 

Op weg naar Nederland

En dan wordt het vanzelf weer licht en lijkt alles wat positiever. Team A stuurde via de groepsapp leuke foto’s en filmpjes van onderweg, bij steunpunt Kluse. Tja… dan ga je als camper A toch ook even langs die route om het sfeertje even mee te krijgen en een echt toilet op te zoeken. Wat kun je dan genieten van zulke kleine dingen die in het dagelijks leven zo vanzelfsprekend zijn. En door naar bivak 3 in Wielen. Onderweg super leuk om te ervaren dat er langs de officiele route op verschillende plaatsen mensen staan om aan te moedigen en er een feestje van maken. Ook super leuk dat de mensen in de busjes dit zo met ons gedeeld hebben via de groep app. Helaas richting bivak 3 nog behoorlijk wat regen onderweg. We hadden medelijden met onze lopers en fietsers, die hier constant mee te maken hadden. Gelukkig leed de sfeer er niet onder, want ze kwamen nog steeds lollig en gemotiveerd de busjes uitrollen of aanrennen en fietsen. De derde bivak hebben we een prachtige plek kunnen scoren bij een sportpark, waar we redelijk overdekt stonden. Zelfs een half uurtje zon gezien, waarin Berdie en ik gauw één en ander hebben kunnen opdrogen. Optimistisch als we waren, een kleine variatie in het menu gecreeerd, om onze bikkels te verwennen en gemotiveerd te houden. Elke bivak werd er weer opnieuw bekeken door Richard en Charles hoe we richting de volgende bivak zouden rijden. Stukken langs de route, stukjes over de route, om het sfeertje mee te krijgen,…..en het allerbelangrijkst, hoe gaan we het redden qua tijd??

Door Zutphen

En dan door naar Bivak 4. ( weer in Nederland / Markelo) Toen we deze route reden had ik het echt even moeilijk met het idee dat onze lopers en fietsers in het donker dit stuk zouden moeten afleggen. Uitgestorven, dwars door de polder, nog steeds slecht weer, zo’n 12 km nog moeten afleggen, totdat er weer iemand op je wacht met een happie eten en een slaapplek. Maar het is ze gelukt!! We hebben een plekje kunnen bemachtigen op het parkeerterrein van een transportbedrijf, met de welwillende hulp van bewoners daar. We mochten zelfs gebruik maken van hun toilet. Echt super om te ervaren dat er mensen zo spontaan hun medewerking verlenen. Ondertussen team B enthousiast op de groeps app over de fantastische sfeer in Zutphen. Zij werden daar onthaald als helden, kregen bitterballen aangeboden, de autoruit werd gewassen en door de hele stad een groot lint van waxinelichtjes langs de route. Daar krijg je toch nieuwe energie van! Wij in de campers wilden toch ook even een klein beetje van deze sfeer meekrijgen, dus s ’nachts om 1.30 uur, toch Zutphen nog een stukje doorgereden om die verlichte route even te bekijken. Indrukwekkend en weer kippenvel. En dan wil je Zutphen uit, kun je met de camper niet onder de brug door. Gelukkig was Richard (ondanks nog niet geslapen te hebben) zo helder van geest om te beseffen dat de camper te hoog was. Tja, dan wordt het een rondje Zutphen door om ergens anders het water over te komen. Dit kostte enige tijd en moeite.

Op weg naar de Betuwe

Dan weer door…………….Met camper B achter ons aan. Ondertussen had team B de heerlijke gedachte als ze in Ede zouden arriveren, dat ze zouden kunnen douchen. Wat een bofkonten. De rest van het team heeft de natte doekjes en deo bus nog maar een keer misbruikt om het een beetje aangenaam te houden. Door naar Bivak 5 in Zoelen. Ook hier weer knap donker om de juiste plek te vinden. Maar dankzij het toppie routeboek en de navigatie skills die we ondertussen hadden ontwikkeld ook hier weer een mooi plekje gevonden aan het water. En dan denk je , team B komt zo gezellig schoongewassen richting bivak….. niets was minder waar! Wel schoongewassen maar de meesten waren afgebrand, helemaal op dus niet aanspreekbaar. We hebben heel gauw de slaapplekken gerealiseerd en ze in bed gestopt. Weinig eten was er nog nodig, alleen maar slaap. Dan maar weer wachten als verzorger totdat je de boel moet wakker 

maken omdat team A laat weten dat ze in aantocht zijn. Ik geloof dat dit het eerste punt was waarop wij als verzorging ook even ons ogen allemaal hebben dichtgedaan. Weliswaar de meesten van ons zittend, omdat onze slaapplaatsen waren ingepikt door lopers en fietsers.

 

Bram komt op bezoek in Zoelen

Ook die morgen werd het weer licht en hebben we even zitten genieten van droog weer, een schamel opkomend zonnetje en het uitzicht. Team B weer in de startblokken, met weer proviand mee als ontbijt en team A back in town. Met iets meer praatjes, humor en gezelligheid haha. Daar had bijna niemand nog zin om een tukkie te gaan doen, dus lekker verse koffie gezet, gevulde koeken erbij of een lekker broodje. Tegen 9.00 uur arriveren Bram en Adrie Boudestein op het kamp. Bram was niet meer te houden thuis, dus Adrie heeft hem gedropt bij ons. En we mochten ons afval weer aan haar mee geven. Wat een deal!

 

 

 

De laatste etappes

En dan besef je ineens dat we aan de laatste etappe gaan beginnen. Wij hebben dat als catering /verzorging heel intensief meebeleefd. Een camper vol mensen en gezelligheid. Het leek wel of iedereen weer vol energie zat. Heel veel stukken de officiele route gevolgd. Op het wisselpunt in Goudriaan gekeken en aangemoedigd. Daar ook het leuke nieuws dat Bram Zwambach team B nog heeft aangemoedigd bij Meerkerk. Een heerlijk enthousiaste Maud in de camper, die alles en iedereen aanmoedigde….. Geweldig! !!! Door naar bivak 6 (Alblasserdam) Daar hebben wij als verzorging samen met een paar mensen uit team B de extra fietsen die nodig waren voor de laatste etappe opgehaald bij een collega van Miriam. Ook weer zo fijn dat die fietsen daar al vanaf woensdag hebben mogen staan.

Coolsingel in zicht!

Op voor etappe 12. Deze laatste etappe waren alle lopers en fietsers op de route. Wij zijn als catering, verzorging, fysio en chauffeurs naar Ridderkerk gereden en hebben daar met de lopers en fietsers een rondje om het plein mee gerend. Voor heel even ook dat gevoel van euforie!! Zo bijzonder al die mensen langs de kant, muziek, gezelligheid…. Op een draf terug naar de auto’s en campers en door naar Vijfsluizen. Vandaar met de metro richting Wilhelminaplein, waar de lopers en fietsers vlak voor de officiele finish al op ons stonden te wachten. Met z’n allen die FINISH over……………….wat een geweldig moment!!!!!!!!! Blijheid, trots, emotie, tranen, knuffels, kussen, foto’s………we hebben er even de tijd genomen en zijn toen met z’n allen richting de Coolsingel gegaan. Waar familie, vrienden gewoon heel veel mensen op ons stonden te wachten. Dan denk je we zijn er biina maar duurt het vervolgens nog dik een uur voordat je over de finish bent. Daar stond Marco onze hoofdsponsor op ons te wachten met de medailles. Wat er dan allemaal door je heen gaat??????

 

De finish

Voor een ieder van ons gaf dit andere gevoelens. We zijn allemaal met een persoonlijke reden aan deze Roparun begonnen. Dat moest bij iedereen een plekje krijgen. Maar we hebben het gedaan als een hecht team. Daar zijn we allemaal heel trots op. Natuurlijk is niet alles vlekkeloos gegaan. Er waren een paar kleine strubbelingen, helaas ook een paar kleine blessures waar we mee moesten dealen. Maar alles werd opgelost. Het was prachtig om te zien dat een groep mensen die elkaar een jaar geleden nog niet eens kenden, met een groot verschil in leeftijd, karakter en achtergrond zich zo hebben gevormd tot een prachtig team die op elkaar konden vertrouwen. Alle lopers en fietsers…, diep respect voor alle kilometers die jullie hebben gemaakt door weer en wind. Mooi om te zien dat zelfs in bus A en bus B de beleving zo anders was. Team A gestructureerd, elkaar op de been houdend, met veel lol maar ook de nodige rust. Team B een grote chaos in die bus, luidruchtig en soms ineens was t ef klaar maar jullie waren er voor elkaar. Mijn gevoel bij ons team van de catering is vooral trots. We hadden aan een half woord genoeg en waren op elkaar ingespeeld. We vulden elkaar aan waar nodig was en zorgden ook voor elkaar waar nodig was. Ook voor de chauffeurs petje af! Bizarre weersomstandigheden, rijden in t donker, heel vermoeiend. Maar ze hebben ons veilig in Rotterdam gebracht! Ook diep respect voor onze fysio’s. Ze waren er dag en nacht. Op het bivak en onderweg waar nodig. In de kou en regen hebben ze staan masseren, super! Ook ben ik trots op de wijze waarop Richard en ik de functie van papa en mama Hooymeijer hebben kunnen invullen. We wilden van het woord teamcaptain niks weten maar kregen deze rol wel in ons schoenen geschoven voor dit jaar. Samen stonden we sterk!!!!

The day after………..

Was een dag waarop we ons om 11.00 weer moesten melden in Vlaardingen. Opgestart met koffie en een heerlijk gebakje geregeld door Sylvia. Vervolgens de overgebleven spullen inventariseren. Dit voor de volgende keer. Stickers peuteren, soppen, auto’s schoonmaken van binnen en buiten en spullen in de opslag en nog veel meer. Rond 15.00 uur was de klus geklaard en zijn we met een delegatie de busjes en campers weer wezen inleveren. En dan is t ook echt wel even klaar. De rest van de week hebben we nodig gehad om bij te slapen, alle indrukken een plekje te geven, bezoek aan de burgemeester van Hellevoetsluis, lekker napraten en vooral nagenieten!!!!