Het weer was op zondag 20 oktober ideaal om een stuk te gaan rennen. Het was 13 graden, droog en windstil, een ideale dag dus voor de Amsterdam Marathon.
Omdat mijn voorbereiding op het evenement door allerlei gebeurtenissen aan verandering onderhevig was, voelde de marathon niet meer als een serieuze uitdaging maar eerder als een beproeving.
Dynamisch plannen dus, met andere woorden, aanpassen daar waar nodig zowel in de voorbereiding alsook tijdens de run. Voornemen was wel om het rustig aan te doen en ongeveer 6:30 minuten per kilometer aan te houden. Heel blijven en aankomen is het doel. ….. maar eigenlijk bovenal genieten!!!
In het Olympisch Stadion voelde ik de spanning al stijgen. In de lucht van menthol en tijgerbalsem, omgeven door getapete benen en bananen etende mensen loop ik mijn startvak in en hoor direct het startschot. De kopgroep is weg!
Een paar minuten later start ook ik. Om op enkele kilometers afstand in het spoor van NL-toppers Abdi Nageeye en Michel Butters te lopen voelt wel goed. Waar 8 dagen eerder Eliud Kipchoge de marathonafstand in Wenen binnen de 2 uur liep, was mijn streven 4:34:16 als finishtijd. Op dit verschil ga ik maar wijselijk niet in…
Het lopen gaat lekker en het parcours is bekend. Omdat ik in het Rotterdam Marathon-shirt loop, ontstaan er onderweg nog enkele vermakelijke gesprekken. Sommigen vinden de marathon van mijn shirt ‘#demooiste’, anderen houden het op ‘liever in Amsterdam te lopen’. Bij elke drankpost tank ik bij en de kilometers tikken weg. Na 32 kilometer zie ik dat mijn horloge is uitgevallen. Helaas, nu kan ik niet meer mijn exacte kilometertijd checken en mijn hartslag in de gaten houden. Vanaf daar op gevoel verder maar. Gelukkig staan deze laatste kilometers veel toeschouwers langs de kant voor het laatste gedeelte om de focus vast te houden.
Terwijl het 42,195 kilometerpunt nadert, voel ik mijn benen zwaarder worden en het tempo zakt iets in. Wanneer ik het Olympisch Stadion in loop, probeer ik nog te versnellen. Waar dit voor mij voelt als een eindsprint zal dit voor de toeschouwers er hoogstwaarschijnlijk uit hebben gezien als een in slowmotion huppelende deelnemer.
Na de finish besef ik me dat ik ook deze Amsterdam Marathon 2019 op mijn lijst kan zetten. Mijn eindtijd is 4:37:03, een mooie benadering van mijn voornemen. Ik ben dik tevreden. Een mooie testloop om te checken of alles nog werkt voor de Roparun 2020 van Bremen naar Rotterdam. Bijwerken en onderhouden is nu de kunst.
Chris Rijsbergen
